Dystonic Drug Reaction
واكنش دارويي ديس‌تونيك
علائم
بيمار با حالت بدنر خاص يا سختي در حرف‌زدن مراجعه مي‌كند، و معمولاً نگران و مضطرب از داشتن سكته هستند. اغلب هيچ سابقه‌اي نمي‌دهند. بيمار ممكنست قادر به صحبت نباشد، از مصرف فنوتيازين‌ها يا بوتيروفنون‌ها (مانند هالدول كه براي ترك هروئين بكار رفته است) آگاه نباشد، مصرف داروي سايكوتروپيك را تأييد نكند، يا ارتباطي بين علائم و دارو بيان نكند (مانند مصرف يك دوز Compazine براي استفراغ). ديس‌توني حاد معمولاً همراه با يك يا بيشتر از علائم زير است:
· بوكولينگوال (buccolingual): احساس برآمدگي يا كشيدگي زبان
· تورنيكوليك (torticollic): خم‌شدگي گردن يا اسپاسم عضله فاشيال
· اكولوگيريك (oculogyric): نگاه منحرف شده يا بي‌هدف
· تورتي‌پلوك (tortipelvic): رژيديتي و دردشكم
· اپي‌ستوتونيك (opisthotonic): اسپاسم كل بدن
علائم ديس‌توني حاد مي‌تواند مشابه تشنج پارشيال، سايكوز وضعيتي، يا اسپاسم تتانوس، سم استريكنين، يا عدم‌تعادل الكتروليتها ديده شود. عوارض‌جانبي عصبي مزمن فنوتيازين‌ها بيشتر عبارتنداز بي‌تابي آكاتازيا (restlessness of akathisia)، ديس‌كينزي تأخيري، و پاركينسونيسم، كه معمولاً مانند ديس‌توني حاد به درمان دارويي پاسخ نمي‌دهند.
آنچه بايد انجام داد:
· 2mg بنزتروپين يا 50mg ديفن‌هيدرامين iv بدهيد، ودرعرض 5دقيقه روند بهبودي را مشاهده كنيد. اين مرحله هم درماني و هم تشخيصي است. بنزتروپين عوارض كمتري دارد، وكمي مؤثرتر است، اما ديفن‌هيدرامين بيشتر در ED در دسترس است.
· از بيمار بخواهيد آن دارو را ديگر مصرف نكند و درصورتي كه دارو نبايد قطع شود فالوآپ كنيد. درصورتيكه آن دارو طولاني‌اثر است، بنزتروپين 2mg يا ديفن‌هيدرامين 25mg po q4h براي 24ساعت تجويز كنيد تا از عود علائم پيشگيري شود.
آنچه نبايد انجام داد:
· درصورتيكه پاسخ به درمان سؤال‌برانگيز است يا پاسخي ديده نشد، روي آن پافشاري نكنيد، و بدنبال علت ديگري بگرديد (تتانوس، تشنج، هيپومنيزيمي، هيپوكلسمي، آلكالوز، بيماري ماهيچه‌اي و غيره).
· درابتدا از ديازپام وريدي استفاده نكنيد، چون اسپاسم ناشي از ساير علائم را پوشانده و تشخيص را قطعي نمي‌كند.
توضيحات:
سيستم حركتي اكستراپيراميدال وابسته به نوروترانسميترهاي محرك كولينرژيك و مهاركنندة دوپامينرژيك است، كه اين دومي مستعد بلوك شدن توسط داروهاي فنوتيازين و بوتيروفنون است. داروهاي آنتي‌كولينرژيك باعث تعادل در تحريك-مهار مي‌شوند. يك دوز وريدي بنزتروپين يا ديفن‌هيدرامين بي‌ضرر بوده و بسرعت باعث تشخيص مي‌شود، و اولين حركت در برخورد با بيمار با يك واكنش ديس‌تونيك است.
علائم
بيمار با حالت بدنر خاص يا سختي در حرف‌زدن مراجعه مي‌كند، و معمولاً نگران و مضطرب از داشتن سكته هستند. اغلب هيچ سابقه‌اي نمي‌دهند. بيمار ممكنست قادر به صحبت نباشد، از مصرف فنوتيازين‌ها يا بوتيروفنون‌ها (مانند هالدول كه براي ترك هروئين بكار رفته است) آگاه نباشد، مصرف داروي سايكوتروپيك را تأييد نكند، يا ارتباطي بين علائم و دارو بيان نكند (مانند مصرف يك دوز Compazine براي استفراغ). ديس‌توني حاد معمولاً همراه با يك يا بيشتر از علائم زير است:
· بوكولينگوال (buccolingual): احساس برآمدگي يا كشيدگي زبان
· تورنيكوليك (torticollic): خم‌شدگي گردن يا اسپاسم عضله فاشيال
· اكولوگيريك (oculogyric): نگاه منحرف شده يا بي‌هدف
· تورتي‌پلوك (tortipelvic): رژيديتي و دردشكم
· اپي‌ستوتونيك (opisthotonic): اسپاسم كل بدن
علائم ديس‌توني حاد مي‌تواند مشابه تشنج پارشيال، سايكوز وضعيتي، يا اسپاسم تتانوس، سم استريكنين، يا عدم‌تعادل الكتروليتها ديده شود. عوارض‌جانبي عصبي مزمن فنوتيازين‌ها بيشتر عبارتنداز بي‌تابي آكاتازيا (restlessness of akathisia)، ديس‌كينزي تأخيري، و پاركينسونيسم، كه معمولاً مانند ديس‌توني حاد به درمان دارويي پاسخ نمي‌دهند.
آنچه بايد انجام داد:
· 2mg بنزتروپين يا 50mg ديفن‌هيدرامين iv بدهيد، ودرعرض 5دقيقه روند بهبودي را مشاهده كنيد. اين مرحله هم درماني و هم تشخيصي است. بنزتروپين عوارض كمتري دارد، وكمي مؤثرتر است، اما ديفن‌هيدرامين بيشتر در ED در دسترس است.
· از بيمار بخواهيد آن دارو را ديگر مصرف نكند و درصورتي كه دارو نبايد قطع شود فالوآپ كنيد. درصورتيكه آن دارو طولاني‌اثر است، بنزتروپين 2mg يا ديفن‌هيدرامين 25mg po q4h براي 24ساعت تجويز كنيد تا از عود علائم پيشگيري شود.
آنچه نبايد انجام داد:
· درصورتيكه پاسخ به درمان سؤال‌برانگيز است يا پاسخي ديده نشد، روي آن پافشاري نكنيد، و بدنبال علت ديگري بگرديد (تتانوس، تشنج، هيپومنيزيمي، هيپوكلسمي، آلكالوز، بيماري ماهيچه‌اي و غيره).
· درابتدا از ديازپام وريدي استفاده نكنيد، چون اسپاسم ناشي از ساير علائم را پوشانده و تشخيص را قطعي نمي‌كند.
توضيحات:
سيستم حركتي اكستراپيراميدال وابسته به نوروترانسميترهاي محرك كولينرژيك و مهاركنندة دوپامينرژيك است، كه اين دومي مستعد بلوك شدن توسط داروهاي فنوتيازين و بوتيروفنون است. داروهاي آنتي‌كولينرژيك باعث تعادل در تحريك-مهار مي‌شوند. يك دوز وريدي بنزتروپين يا ديفن‌هيدرامين بي‌ضرر بوده و بسرعت باعث تشخيص مي‌شود، و اولين حركت در برخورد با بيمار با يك واكنش ديس‌تونيك است.
ارسال توسط dr.ali sadat miri در
۲:۵۰ بعدازظهر
