Upper Urinary Tract Infection (Pyelonephritis)
علائم
علائم بيمار تركيبي از فركوئنسي، اورژنسي، ديساوري، درد پهلو، تهوع، تبولرز است. در معاينهفيزيكي در دق زاويه كوستوورتبرال تندرنس وجود دارد. آزمايش ادرار با نشاندادن كستهاي توبولر گلبولهاي سفيد به تشخيص كمك ميكند.
آنچه بايد انجام داد:
· ادرار را از نظر كوكسي گرممثبت (انتروكوكسي) يا گرم منفيهاي ميلهاي آزمايش كرده و براي كشت و حساسيت بفرستيد.
· بيمار درمواردزير بايد بستري شده و آنتيبيوتيك وريدي بگيرد: بيمار توكسيك، با تب بالا يا wbc بالا، تهوع يا استفراغ كه مانع مصرف داروي خوراكي و هيدريشن كافي ميشود. بيماري كه حامله است يا هرگونه علامتي از انسداد ادراري يا سپسيس است.
· در بيماران stable و سالم، اولين دوز آنتيبيوتيك وريدي را در ED بدهيد (آمپيسيلين 1000mg بعلاوه جنتامايسين 80mg، سفترياكسون 1000-2000mg، افلوكساسين 200-400mg يا سيپروفلوكساسين 200-400mg )، سپس بيمار را با هيدريشن خوراكي و دو هفته آنتيبيوتيك خوراكي مرخص كنيد (كوتريموكسازول –T160+S800 bid-، سيپروفلوكساسين 500mg bid، نورفلوكساسين 400mg bid يا افلوكساسين 400mg bid x 14d).
· به بيمار توصيه كنيد 48-24 ساعت بعد براي ارزيابي مجدد به ED مراجعه كند، و زودتر درصورتيكه علائم بدتر شود. اكثر بيماران با اين رژيم بهبود مييابند، اما درصورتيكه درعرض دو روز بهبود نيافتند بايد در بيمارستان بستري شوند.
آنچه نبايد انجام داد:
· فالوآپ بيمار را فراموش نكنيد. گرچه اغلب lower UTIs بدون درمان بهبود مييابند، اما درمان ناكافي upper UTIs منجر به آسيب كليه يا سپسيس ميشود.
· عفونت سوار شده روي سنگ يا انسداد ادراري را از ياد مبريد. درصورت وجود درد كرامپي، كوليكي يا هماچوري همراه با علائم فوق بايد IVP (excretory urogram) انجام داد. آنتيبيوتيكها و هيدريشن به تنهايي يك انسداد عفوني را بهبود نميبخشد.
توضيحات
گرچه آنتيبيوتيكهاي خوراكي اغلب براي درمان upper UTIs كافي است، اما باتوجه به اينكه شيوع صدمه كليه و سپسيس زياد است، فالوآپ خوب يا بستري كردن درصورت لزوم بايد انجام شود. بههمانعلت، UTIsتحتاني ميتواند منجر به UTIsفوفاني شود، يا تصميمگيري درمورد نوع UTIsمشكل باشد، درمورديكه بايد UTIsفوقاني درمان شود.
مطالعات نشانداده كه درمان خوراكي 14روزه در زناني كه علائم پيلونفريت بدون سپسيس، تهوع و استفراغ دارند بسيار مؤثر است. كينولونها مانند افلوكساسين، سيپروفلوكساسين و نورفلوكساسين بسيار مؤثرند و دراين شرايط انتخابي هستند، بجز در زنان حامله كه كنتراانديكه است. از كوتريموكسازول هم ميتوان استفاده كرد، گرچه مقاومت 5 تا 15 درصدي پاتوژنها فاكتور مهمتري در انتخاب درمان براي پيلونفريت تا سيستيت است.